Biblia

Papież Pius XII w konstytucji „Haurietis aquas” napisał:

• „Miłość Boża, która jest racją zasadniczą tego kultu, bywa w Starym i w Nowym Testamencie w takich obrazach przedstawiana, które nas głęboko wzruszają” (nr 13).
• Ponieważ „tajemnica miłości Bożej jest początkiem i szczytem tak wcielenia jak i zbawienia” (nr 24).

Papież Jan Paweł II pyta siebie w jednym ze swoich przemówień:

• „Czyż nie jest to serce Tego, który ‘przeszedł dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich’ (Dz 10,38)?
• Czyż nie jest to serce Tego, który sprawił, że ślepi przejrzeli, chromi chodzili, martwi zostali wskrzeszeni? – i że Dobra Nowina była głoszona ubogim (Łk 7,22)?
• Czyż nie jest to serce Jezusa, który nie miał gdzie skłonić głowy, a lisy miały swoje nory, a ptaki swoje gniazda (Mt 8,20)?
• Czyż nie jest to serce Jezusa, który bronił kobietę, którą złapali na cudzołóstwie, aby ją ukamienować i który potem rzekł: ‘Idź, a od tej chwili już nie grzesz!’ (J 8,3-10)?”

• „Podejmując swoim ludzkim sercem miłość Ojca do ludzi, Jezus, ‘do końca ich umiłował’ (J 13,1),
• ponieważ ‘nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich’ (J 15,13).
• W ten sposób w cierpieniu i śmierci człowieczeństwo Jezusa stało się wolnym i doskonałym narzędziem Jego Boskiej Miłości, która pragnie zbawienia ludzi” (nr 609).

• Szczególną uwagę na rany Jezusa zwraca Jan Ewangelista, który mówi o tym, jak żołnierz przebił włócznią bok Jezusa, po zmartwychwstaniu Chrystusa również o spotkaniu Zmartwychwstałego Zbawiciela z Apostołami, a szczególnie z Tomaszem.
•  Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii, które wydało w roku 2002 Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów zawiera na ten temat następujący tekst:
• „Można powiedzieć w pewnym sensie, że pobożność do Serca Chrystusa jest przetłumaczeniem na terminy liturgiczne spojrzenia, które według prorockiego i ewangelicznego słowa, wszystkie pokolenia chrześcijańskie będą zwracać na tego, który został przebity (por. J 19,37; Zch 12,10),

• Ewangelista Łukasz mówi, że Maryja wszystkie te słowa, które Jej powiedzieli pasterze o Jezusie „zachowywała i rozważała w swoim sercu” (Łk 2,19).
• Kiedy znajduje Jezusa w świątyni ten sam Ewangelista przedstawia podobnie: „a Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu” (Łk 2,51).
• Ewangelista tak zwrócił uwagę na duchową głębię serca Maryi, które było całkowicie ukierunkowane na Jezusa. O tym świadczą również słowa Maryi do anioła: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa!” (Łk 1,38).